23-01-2020: Was ik toch één keer een kort momentje oppermachtig.
Dan schreeuwde ik zo hard dat de hele wereld tot stilstand kwam en schudde op zijn grondvesten; om vervolgens een driedubbele extra snelle draai om zijn eigen as te maken en om daarna weer in alle ophef piepend en krakend tot stilstand te komen.
Met als beoogd eindresultaat, een moment van bezinning afdwingen, verplicht stilstaan voor iedereen.
Verbazingwekkend en adembenemend om je heen kijkend en een gevoel ervaren van, potverdorie er is nu iets gebeurd dat: alles wat van tevoren was; opeens nu niet meer vanzelfsprekend is.
Vanuit stilstand komt de wereld weer piepend en krakend in beweging. Met als levensles dat floreren vanuit menselijkheid alleen niet meer mogelijk en dat we rekening moeten houden met de wereld om ons heen.
Uiteindelijk is de wereld om ons heen vele malen groter dan we zelf zijn. Durf groot en barmhartig te denken naar de wereld. Maar handel klein en ingetogen naar jezelf.
Dan pas hoeft de wereld niet tot stilstand te komen.
Anke van Geel (aanleiding voor deze blog: het zinloos afschieten van meer dan 1000 wilde zwijnen)
