In een onuitgesproken eenzaamheid ben je op zoek naar echte, onvoorwaardelijke vriendschap.
Pure vriendschap, waarbij eenvoud en respect voor wederzijdse verlangens in de gezamenlijk beleefde wereld empathisch en in een saamhorige balans
geleefd mogen worden.
Het maakt niet uit of je een man of een vrouw bent, of welke geaardheid of politieke voorkeur je hebt.
Of je nou rijkdom bezit of straatarm bent: je verhaal en wie je bent zijn interessant.
Jouw huidskleur adoreer ik en ik heb respect voor je nationaliteit.
Hoog- of laaggeschoold, het maakt me geen snars uit.
Succesvol of dapper strijdend door het leven, introvert of extravert: elkaar aanvoelen is een plezierige aanvulling.
Zelfs slechte, eigenaardige, gevaarlijke gedragingen of gewoontes tolereren in een mens-zijn mag.
Het maakt niet uit wie je bent. Je bent er.
Zonder hiërarchieën, oordelen of veroordelingen mag je onderzoeken wie een vriend in totaliteit daadwerkelijk kan zijn.
Een mens van vlees en bloed, onnoemelijk veel holisme, vormt zich tot mens in het leven.
Je mag vriendschappen onvoorwaardelijk baseren op menselijkheid.
Heb lief en haat, want waar haat is, daar is liefde.
Ik wil leven… mijn leven delen met het jouwe.
Jij bent mijn vriend, ben ik ook jouw vriend?
Of ben ik alleen maar handig en praktisch wanneer het uitkomt?
Kun je geld aan mij verdienen, om daarna pas een wederdienst te realiseren?
Is het alleen een gezamenlijke interesse die ons verbindt?
Vul ik je aan waar jij zelf rijkelijk tekortschiet?
Ben ik een resonerend klankbord zonder gevoel, waarbij je troost kunt vinden en waarbij ik jouw problemen incasseer en absorbeer? Jij bent dan verlost en
getroost en ik voel je last en de pijn.
In een gezamenlijk beleefd moment lijkt het alsof je mijn vriend wilt zijn en neem je mij waar zoals jij mij wilt waarnemen. Je leunt bij voorbaat op vonnissen die over mij zijn uitgesproken. Gedreven door nieuwsgierigheid zoek je mijn gezelschap op om te bevestigen wat de ander heeft ervaren.
Je durft niet objectief en rechtvaardig een eigen oordeel over mij uit te spreken. Veilig deel je de mening van de meerderheid. Je eigen mening is
van ondergeschikt belang. Je bent bang voor reputatieschade.
Je bent dan als een zogenaamde vriend, die achteraf dezelfde genadeloze roddels, onwaarheden en oordelen de wereld in slingert, alsof ik niets meer ben dan een deurmat waar je jouw schoenen aan schoonveegt.
Dan ben je gedreven door jaloezie: de ander heeft iets dat jij niet hebt of nooit kunt disponeren.
Ik ben ik maar jij bent niet jij. Jij wilt graag een ander weerspiegelen, die meer imago heeft dan jezelf.
Sorry, ik heb medelijden met zelfverloochening. Ik hoop van harte dat je op een goede dag jezelf mag ontmoeten.
Het niet kunnen inzien van eigen schoonheden kan vriendschap grandioos in de weg staan.
Je wordt een zogenaamde vriend die het moet ontgelden om de ander een beter aanzien te geven.
Of een wolf in schaapskleren, iemand die je beter kwijt kunt zijn dan rijk.
Distantiëren en in eenzaamheid achterblijven zijn deugdzamer dan volgzaam zijn naar de ander.
Vriendschappen… ze zijn als het verkeer; voorrang wordt afdwongen en niet anticiperen op de ander is meer regel dan uitzondering.
Je bent aangekomen op een cruciaal kruispunt, bij een dieper gelegen levensvraag.
Je zoekt daarbij naar antwoorden door je emoties en ratio te laten vergaderen en zo tot een juist antwoord te komen.
Wat betekent vriendschap überhaupt voor mij?
Daar nemen velen de afslag voor doorgaand verkeer.
Op het cruciale kruispunt walst iedereen meedogenloos over je heen. Daar lijk je onzichtbaar en niet relevant.
Niet vanzelfsprekend willen volgen biedt vaak andere, onzekere vooruitzichten, maar verrijkt ruimschoots je horizon.
Kies niet voor een vriendschap alsof het zomaar iets is, weinig van betekenis en zonder al te veel meerwaarde.
Een voor jou tien anderen-mentaliteit.
Een ruilverkaveling, omdat je denkt en hoopt een betere vriend te vinden.
Het gras lijkt groener bij de buren: als ik je verveel, dan vertrek je zonder blikken of blozen.
Op het cruciale kruispunt kun je een diepe leegte ervaren, omdat vriendschap regelmatig voortkomt uit egoïsme of zelfverrijking, met eenzaamheid als
troosteloos gevolg.
Het is een disbalans tussen gezamenlijke verlangens en gevoelens die zelden worden begrepen, laat staan worden uitgesproken.
Heb het lef om autonoom en onafhankelijk te functioneren en om keuzes te maken die niet stroken met gangbare waarden en normen. Zorg voor de
ander, maar verlies je eigenwaarde niet uit het oog!
Neem op het cruciale kruispunt, waar iedereen mag kiezen voor vriendschappen, niet de afslag voor doorgaand verkeer.
Neem de afslag die zal leiden tot echte vriendschappen die onvoorwaardelijk van betekenis zijn voor een gezamenlijk geheel.
Snak naar meer dan een zuchtje aandacht van een vriend.
Echter, het welzijn van een vriend mag waardevoller zijn dan een eigen snak naar vriendschap.
Als jij mij zoekt en ik zoek jou, dan vinden we elkaar terug in wederkerigheid.
Dan vind jij jezelf terug in mij en ik vind mezelf terug in jou.
Jij bent mij en ik ben jou, ik ben ik en jij bent jij.
Vriendschap laat egoïsme en trots varen. Je leeft onbaatzuchtig voor elkaar.
Begrijp en voel niet vanuit jezelf, maar vanuit empathie voor de ander.
Als dat een doelstelling kan zijn tussen mensen, dan pas komt
vriendschappelijkheid daadwerkelijk dichterbij.
Deze doelstelling is ingewikkeld, want echte vriendschap zul je moeten zoeken als een speld in een hooiberg.
Je komt veel hooi tegen, maar zelden of nooit de speld.
Zoek en je zult vinden.
Wees niet eenzaam, aangezien je weet dat de speld bestaat, die van een echte vriendschap.
In deze wetenschap zoek je dapper verder, omdat je weet dat de ander ook op zoek is naar jou.
We zoeken standvastig door totdat we elkaar gevonden hebben.
Pure vriendschap, waarbij eenvoud en respect voor wederzijdse verlangens in de gezamenlijk beleefde wereld empathisch en in een saamhorige balans
geleefd mogen worden.
Ik zit op een mama-familiewolk die uiteindelijk niet al te veel onaardigheid heeft uitgesproken.
Ik kijk door mijn roze brilletje met hartjesmontuur en geef het volgende ter overweging mee.
Het zou toch fenomenaal zijn als alle menselijke relaties een altruïstisch uitgangspunt vormen?
Moeders consideratie wordt ontvangen met een diepe zucht en wegdraaiende ogen. Met een spottend, triomfantelijk gebaar worden de oordopjes teruggepropt waar ze thuishoren, met als subliem resultaat dat een dichtgesmeten kamerdeur van een wipneus bijna een varkensneus maakt.
Het is een typisch geval van een puberaal “dankjewel mam, je hebt naar mij geluisterd, je bent oersaai, hopeloos ouderwets, ik doe het toch op mijn
manier, onafhankelijk van jouw oordeel, omdat ik het uiteindelijk beter weet.”
Waarschijnlijk wordt het tijd om het roze brilletje met hartjesmontuur te verruilen voor een minder voyant exemplaar.
Het roze brilletje met hartjesmontuur wordt een erfstuk dat zijn waarde hopelijk weet te behouden voor de volgende generatie 😉
Anke van Geel
